BERGEN – De historische Vereniging Bergen organiseerde zondagmiddag 30 januari een herdenking van de 22 Joodse inwoners van de gemeente Bergen die de Tweede Wereldoorlog niet overleefden. Dat gebeurde op de algemene begraafplaats in Bergen.
Burgemeester Lars Voskuil, kinderburgemeester Thomas Meereboer, Andy Deutsch, de werkgroep Jeugd en de junior ambassadeurs van de Historische Vereniging Bergen (HVB) waren bij de herdenking aanwezig. Astrid Koome, lid van de werkgroep Jeugd van de HVB, leidde deze bijeenkomst.
Steentje bij de gedenksteen
De junior ambassadeurs, kinderen uit groep 7 en 8 met grote belangstelling voor de geschiedenis van Bergen en Bergen aan Zee, noemden de namen en leeftijden van de slachtoffers. Ze legden voor elk slachtoffer een steentje bij de gedenksteen op de begraafplaats. Op deze gedenksteen staan de namen van achttien Bergense slachtoffers. Ook de namen van de slachtoffers uit Schoorl en Egmond aan Zee werden genoemd. Het noemen van de namen en het leggen van een steentje zijn joodse rituelen. Als je naam niet meer wordt genoemd, ben je echt weggestreept uit het leven op aarde. Het steentje laat zien dat het graf of monument is bezocht. Namens de Joodse gemeenschap sprak Andy Deutsch het joods Jizkor gebed uit. Jaarlijks vindt op de laatste zondag van januari de Nationale Holocaust Herdenking plaats. Dit was de tweede holocaustherdenking in de gemeente Bergen. Vanwege corona was het een besloten bijeenkomst.
Burgemeester Lars Voskuil vindt het een eer dat hij deze holocaustherdenking in zijn gemeente mag bijwonen, samen met de kinderburgemeester en de junior ambassadeurs.
‘Mag nooit meer gebeuren’
Voskuil: “Voor jongeren staat de Tweede Wereldoorlog misschien heel ver van ze vandaan, terwijl de lessen die wij daaruit moeten leren ook vandaag de dag nog zo actueel zijn. Het is daarom heel goed dat er bij deze herdenking junior ambassadeurs aanwezig zijn.”
Kinderburgemeester Thomas Meereboer vertelde namens alle kinderen dat zij de gebeurtenissen uit de Tweede wereldoorlog nooit vergeten, dat ze ervan hebben geleerd en dat het nooit meer mag gebeuren. “Ik vind het goed dat kinderen en volwassenen samen herdenken.”
