DUINEN – Langs en op de wegen en bospaden in de duinen lijkt het wel of het gesneeuwd heeft.
Of dat er een kussen uitgeschud is.
Een witte donsdeken is te zien in de bossen van het Noord-Hollands duinreservaat. Maar na goed kijken zien we dat het zaadpluizen zijn van de populieren die daar staan.de zaadjes die vrijkomen zijn omgeven door donzen pluis.
Over het algemeen is onze inheemse populier verdrongen door de Canadese.
De zwarte populier is zelfs zeldzaam geworden.
De Canadese populier is te herkennen aan zijn bladvorm, dat lijkt op de “schoppenaas” uit het kaartspel.
Een lange, rechte, stevig gerimpelde stam en veel te zien langs rechte polderwegen. Uit deze soort zijn veel kruisingen ontstaan.
We zien in de duinen ook de meer voorkomende ratelpopulier, abeel en balsempopulier.
Het zijn de echte pionieren van de schrale zandgrond.
Op de populieren leven veel insecten, mossen en paddenstoelen. Aan de voet van de boom zijn vaak ronde gaatjes te zien.
Die zijn gemaakt door de larven van de horzelvlinder. Een vlinder die lijkt op een grote wesp.
Voor veel rupsen is de populier een geliefde voedselbron. Grote grazers eten het blad van de laaghangende takken.
De zaadpluizen ontstaan uit de katjes die in mei en juni aan de boom hangen.
De doos springt open en het kleine zaadje komt vrij.
Omgeven door donzig pluis neemt de wind het mee en zorgt zo voor verspreiding van de soort.
Sommige bomen produceren zo veel pluis dat het wel een sneeuwstorm lijkt.
Voor mensen die last hebben van hooikoorts is het geen pretje. Tranende ogen en niezen zijn hun deel.
Maar voor de rest van de bezoekers is het altijd weer een verrassend gezicht deze mooi besneeuwde bermen midden in de zomer.
Ben hopman, boswachter.
